donderdag 14 april 2016

Hernia


Vier jaar geleden ben ik ge-opereerd aan een hernia. Afgelopen week werd ik daar nog eens extra aan herinnerd: twee maal door Facebook (middels die irritante vraag of je een herinnering wil delen) en doordat ik in de sportschool een "hernia maatje" tegen kwam.
Ja, ik schrijf extra. Want hoewel ik natuurlijk niet meer iedere dag aan de operatie of het lange herstel denk, zeg ik wel altijd dat ik door mijn hernia levenslang heb gekregen. Dat klinkt heftig, maar zo hevig is de praktijk nou ook weer niet. Wel een rekening houdend met.
Ik neem jullie even mee in het leven na een hernia:
* echt lang stil staan (zonder steuntje) lukt niet meer > staande recepties of lang wachten op de trein zijn daarom niet leuk.
* zitten op slechte stoelen is een drama. Mijn werkplek is bijvoorbeeld helemaal passend voor mij gemaakt.
* buik - en rug spieren moeten zeer regelmatig getraind (dat vind ik meestal niet zo erg, maar het is wel een moetje)
* regelmatig een massage nemen om alles soepel te houden (dat is geen straf natuurlijk, alleen wel een beetje voor mijn portemonnee)

* vermijden van stress (dat is voor iedereen beter!)
* investeren in goed matras en kussen (ach die arme portemonnee van mij)
* warmte! Ik kan slecht kou en/of vochtigheid verdragen. Dus wens ik lange zomers en verder word ik, als het maar even kan, door Lief naar een zonnig oord gevlogen.
* bij het minste pijntje in rug of tinteling in been gaan gelijk alarmbellen af ... Het zal toch niet weer ...
Gelukkig gebeurt dit niet zo vaak (meer).

Ik sport veel, maar tegelijkertijd is het altijd goed opletten, rustig opbouwen, niet forceren, luisteren naar mijn lichaam. En accepteren dat bepaalde dingen niet gaan: zittende vooroverbuigingen of een lotushouding krijg ik niet meer voor elkaar. Bye bye yoga klas dus.

Bye hernia!

Foto herinnering van Facebook deze week >  bloemen gekregen na mijn operatie april 2012


Geen opmerkingen:

Een reactie posten